Sınırımdayım.Kendini yaralıyor

Zekamın sonuna geldim. Erkek arkadaşım kendini çok zorluyor ve sadece cinsel karşılaşmalarımızın yoğunluğu ile ilgili değil. Seks için bu doyumsuz iştahı var, ve onun sağlığına bir zararı var. Her zaman yalnızdı, hemen içine atlamak için sabırsızlanıyor, kendi refahını hiçe sayıyor. Onun için endişeleniyorum, ama ilerlemelerinin cazibesine karşı koyamıyorum. Seanslarımız yoğun, hem süzülmüş hem de ağrılı bırakıyor, yine de daha fazlası için geri gelmeye devam ediyoruz. Görünürde sonu olmayan kısır bir zevk ve acı döngüsü. Aşkın geldiği şey olup olmadığını merak etmeye başlıyorum, hiç bitmeyen bir cinsel arzular ve kendini yok etme merdanesi. Bir denge bulabilir miyiz? Yoksa tutkumuz bizi tamamen tüketecek mi? Sadece zaman gösterecek?.