Τίποτα δεν την ερεθίζει περισσότερο από το πόσο ανήμπορος και υπάκουος είναι

Τίποτα δεν την κάνει να πηγαίνει αρκετά όπως το θέαμα του να είναι εντελώς στο έλεός της και αναμφισβήτητα υπάκουη.Η καρδιά της χτυπάει με προσμονή καθώς μπαίνει από την πόρτα, η ντυμένη με λατέξ σιλουέτα της ένα όραμα κυριαρχίας.Η κοπέλα της την περιμένει ανυπόμονα, με το σώμα του έτοιμο για την άγρια βόλτα μπροστά.Δεν χάνει χρόνο για να διεκδικήσει τον έλεγχό της, το χέρι της εξερευνώντας τα βάθη του με μια γροθιά που τον αφήνει να λαχανιάζει.Το στραπόν της, σύμβολο της εξουσίας της, σύντομα χώνεται στο μίγμα, σπρώχνοντάς τον σε νέα ύψη ευχαρίστησης.Το δωμάτιο αντηχεί με τα βογκητά τους, τον μόνο ήχο στο σπίτι.Αυτό το παιχνίδι είναι ένας χορός υποταγής και υποταγή που τους αφήνει και τους δύο χωρίς ανάσα.Καθώς τον φέρνει στην κορύφωση, δεν μπορεί να παίξει τον κόσμο του, απλά παίζει με το τέλειο χαμόγελο και τον κόσμο.